Sérviska

Ég borða alltaf neðri helminginn af rúnstykki fyrst. Ef ég reyni að bregða út af vananum þá tekur það virkilega á. Mér finnst rúnstykkið hreinlega ónýtt ef ég borða efri helminginn fyrst.

Þegar ég bursta tennurnar þá byrja ég alltaf í neðri góm. Alltaf. Tannburstinn neitar að fara fyrst í efri góm.

Ég tel atkvæði í flestum orðum og setningum sem ég heyri. Orð sem eru með oddatöluatkvæði eru skemmtileg því þá get ég endurtekið talninguna. Ég ætla ekki einu sinni að reyna að útskýra þetta hérna. Allt of flókið.

Ég myndi aldrei byrja á því að fara í sokka þegar ég vakna á morgnana. Þeir koma síðast, þannig bara er það.

Samkvæmt snyrtifræði á víst maskarinn alltaf að fara á síðastur og púðrið fyrst. Ég set alltaf maskarann fyrst og púðrið seinast. Hitt virkar bara ekki.

Þegar ég hitti fólk sem ég þekki ekki þá bý ég til karakter út frá því í hvernig skóm það gengur.

Nethringurinn minn í réttri röð: Mbl.is, bloggið mitt, blogghringurinn, emailið, b2.is. Þegar eitthvað annað þarf að skoðast kemur það venjulega á eftir þessum hring.

Í sturtu þvæ ég alltaf hárið fyrst.

Þegar ég borða þá blanda ég venjulega ekki matartegundunum saman á gaffalinn. Þá missir hver matartegund sitt bragð. Ein tegund í einu takk fyrir.

Gamla sérviskan... Stórskemmtileg.