Þjóðerniskenndarfærsla í boði Íslendings

Ég öskraði mig hása í gær yfir handboltaleiknum. Ég var stödd í bad taste partýi (kannast eitthvað við það...) og að sjálfsögðu var horft á leikinn. Ég hef sjaldan upplifað eins mikla spennu og geðshræringu yfir íþróttaleik og gerði mitt þjóðarstolt þetta að verkum. Danirnir máttu ekki vinna! Ég veit ekki hvert tapsæri mitt hefði leitt mig ef það hefði gerst og er afar fegin að við töpuðum ekki. Ég var staðin upp, ásamt flestum öðrum í herberginu, öskrandi og hoppandi síðustu mínúturnar og sérstaklega síðustu sekúndurnar. Við vorum þó öll sammála því að úrslitin hefðu verið góð því þá voru allir ennþá vinir og gátu spjallað saman um kvöldið. Ég held að kvöldið hefði verið hálfónýtt ef við hefðum tapað. Danirnir voru flestir sammála um það, og kom þeim nokkuð á óvart, að Íslendingarnir væru ótrúlega góðir. Þeir voru vissir um að við myndum tapa stórt fyrst það vantaði Ólaf en þar lágu Danir sko aldeilis í því. Þeir voru líka flestir sammála um það að vera nokkuð skilningsvana á þessum fjandans Íslendingum. Hvernig getur 300.000 manna þjóð átt heimsklassa handboltalið, verið búin að kaupa hálfa Danmörku, orðin ein ríkasta þjóð í heimi og ein af þeim stóru þegar við vorum ennþá fátækir bændur og verkamenn undir Danakonungi fyrir ekki svo löngu síðan? Svarið okkar var að sjálfsögðu að við værum bara svona frábær. Það er ekkert meira um það að segja. Born to be wild.
Ég er stolt af Íslandi. Stundum held ég að ég springi úr þjóðerniskennd en sem betur fer hefur það ekki gerst ennþá. Ég held það sé betra að reyna að halda sér í einu lagi enn um sinn. Ég er stolt af því að Danirnir tali oftast um Ísland með undrun og virðingu. Ég er stolt af því að segja Ungverjunum að við séum bara 300.000 og allir séu skyldir. Þetta er furðulegt en ég er bara svo stolt!
En nóg um það. Þetta er orðið gott af þjóðerniskennd á netinu í bili.
Partýið í gær var skemmtilegt. Ég var máluð um augun í íslensku fánalitunum, í korseletti yfir hlýrabol, í ofboðslega ljótum hvítum og skræpóttum buxum með sniði sem nær yfir naflann og er þröngt yfir ökklana og í silfurlituðum skóm. Hálft kvöldið var ég einnig með brúðarslör á hausnum. Verðlaun voru veitt fyrir besta búninginn og þau hlaut Louise sem hélt sér í karakter allt kvöldið sem tepruleg miðaldra kennslukona sem langar svo að sleppa fram af sér beislinu en kann það ekki. Þegar ég talaði við hana seinna um kvöldið sagði ég henni að hún mætti fara úr karakter núna, það væri enginn að hlusta, var hún rosa fegin. Hún er skemmtileg týpa.
Ég fékk einnig danskennslu frá Simon. Hann sagði mér að ég reyndi að stjórna of mikið og ég útskýrði karlaleysið sem var alltaf vandamál í danskennslu í MR. Ég held ég hafi oftar verið karlinn en konan þegar ég hef lært að dansa. Ekki það að ég kunni mikið að dansa en þetta var gaman.
Í dag er ég hins vegar ekkert ofboðslega hress, langar helst að skríða upp í rúm en er samt að hugsa um að fá mér göngutúr. Sýna lit. Ég held ég hafi rispað á mér hálsinn í gær með öllum öskrunum. Hann var allavega ekkert svakalega ánægður með mig þegar ég vaknaði í morgun. Og ég ekki með hann. Hann hlýtur að jafna sig. Og ég líka.